استعفا دادن جرأت می‌خواهد که مسئولین ما ندارند
در بسیاری از کشورهای پیشرفته، مدیران و مسئولان دولتی وقتی به مشکلی برخورد می‌کنند که توانایی حل آن را نداشته باشند در اولین اقدام عذرخواهی کرده و سپس از سمتشان استعفا می‌کنند. عذرخواهی‌شان برای ناتوانی در انجام وظیفه است و استعفایشان برای این است که فرد قوی‌تری جایش را گرفته و سریعا به رفع و رجوع کردن مسئله اقدام کند اما در کشور ما ایران که نخستین دولت بشریت در آن پا گرفته و حامل فرهنگ بسیار غنی است، قصه از نوع دیگریست، قصه‌ی شیفتگان قدرت و شهرتی است که خدمتشان بدهکار مردم‌اند.
با مصوبات شورای تامین و ستاد کرونای استان مبنی بر ممنوعیت برگزاری هر نوع تجمع و اجرای برنامه‌های عزاداری، شمع گردانی، شبیه خوانی و… در روزهای تاسوعا و عاشورا، چاپ هر نوع بنر، پارچه و… مربوط به عزاداری روزهای تاسوعا و عاشورا ممنوع شده است؛ اما درشهر ما پارس آباد عده‌ای عاشورا و تاسوعا را دکان کسب و کارشان کرده‌، در این اوضاع بحرانی که کشور تبدیل به سلاخ‌خانه‌ی کرونا شده است و روزانه ۷۰۰-۸۰۰ نفر را به مسلخ می‌برد با ارسال پیامک‌ها به هیئت امنای مساجدها و اشخاص، مردم را تشویق به برگزاری عزاداری دسته گردانی و شبیه خوانی می‌نمایند، مدیران شهر که قانوناً، شرعاً، عرفاً و اخلاقاً حافظ جان و مال مردم هستند و موظف‌اند بر اساس مصوبات ستاد کرونا _ که اکنون به‌عنوان قوانین فورس‌ماژور، ضروری‌ترین و عالی‌ترین نوع قانونگذاری در حال حاضر است_ جلوی هرگونه تجمعاتی را گرفته و هیچ اغماضی در این فقره نداشته باشند، به بیان صریح‌تر، عده‌ای زیر بیرق امام حسین نان‌شان را به خون مردم می‌زنند و مدیران ما هم کمک حالشان هستند تا مبادا پای میز ریاستشان بلنگد.
عزاداری و مناسک و آیین‌های مذهبی از مستحبات است درحالی‌که حفظ و مراقبت از سلامتی خود و دیگران در برابر هرگونه خطر یا ضرر جانی اعم از بیماری و غیره، واجب شرعی است.
قرآن کریم در سوره بقره، آیه ۱۹۵؛ آیه معروف به تهلکه: «وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَهِ…» خود را به دست خویش به تباهى و هلاکت نیندازید» به صراحت قتل نفس را برابر با قتل همه‌ی انسانها و احیای نفس را برابر با احیای همه‌ی بشریت می‌داند و از القای نفس به تهلکه منع کرده است. علاوه بر این، در روایات متعدد که حفظ جان را در تزاحم با حفظ مال و موارد دیگر مقدم می‌داند، حفظ جان از مقاصد مهم پنج‌گانه شریعت دانسته شده است، بدیهی است هر اقدامی که جان خود یا دیگری را در معرض آسیب قرار می‌دهد، حرام بوده و مسئولیت‌آور است و ضمان شرعی دارد.
پرسش‌های بسیاری در اذهان بسیاری از ماها پشت سرهم ردیف شده است که من به چند نمونه از آن اشاره می‌کنم. پرسش‌هایی که متولیان و دست‌اندرکاران شهر و استان را به چالش می‌کشد و مشخص‌ترین درخواست این پرسش‌ها پاسخ‌های روشن و بی قید و تعقید است.
1. چه کسانی به مصوبات ستاد کرونا لگد زده و نادیده گرفته و مردم را به خیابان‌ها کشانده‌اند؟
2. چرا آقایان استاندار و فرماندار که مجریان قانون به ویژه مصوبات ستاد کرونا هستند این جماعت را به مردم معرفی نکرده و در برابرشان نایستادند؟ و اگر یارای مقابله با آنها را نداشتند چرا با ذکر دلائل از سمتشان استعفا نکردند؟
3. ضمانت اجرایی مصوبات ستاد کرونا که از قوانین آمره و لازم الاجراست، چیست و پیش بینی قانون در خصوص مجریان متخلف از این قانون چیست؟
4. سهل‌انگاری یا تخلف یک مدیر در یک پروژه‌ی عمرانی در بهترین حالتش موجب عزل وی می‌شود، حالا باید بپرسیم تخلف یک مدیر در قبال جان مردم چه مجازاتی دارد؟
5. دولت در اجرای مصوبات ستاد کرونا در خصوص منع تردد شبانه بسیار قاطع است و به محض پیدا شدن سپر یک ماشین جلوی مأمور راهنمایی و رانندگی یا دوربینشان، بلافاصله پیامک جریمه‌ی ۲۱۰۰۰۰ تومانی به مالک خودرو ارسال می‌شود اما در برخورد بایک عده افراد که با جان مردم بازی می‌کنند دریغ از یک جو قاطعیت. چرا؟ شما باشید چه فکر می‌کنید؟
6. چه کسی مسئول این همه جانهایی است که به‌خاطر بی کفایتی مدیران میزدوست در گورها خفته‌اند؟

لازم به توضیح است آن زمانی که شهرستان ما فوق بحرانی بوده وبرخی قبل از محرم نیز اقدام به بر برگزاری مراسمات عروسی و مسافرتهای غیر ضروری و باز کردن اماکن های عمومی از جمله رستوران‌ها، تالارهاپذیرای و آرایشگاه های زنانه و… را نباید از یاد برد.
پارس آباد مغان: جمشید کریمی