یادداشت : مسلم نوروززاده

آخرین روزهای مهرماه مصادف بود با هفته تربیت بدنی و ورزش. هفته ای که بمناسبت آن برنامه ها تدوین و اجرا شد تا سطح هفته در مقیاس کشوری حفظ شده و استان اردبیل از قافله ملی عقب نماند.

نقطه مشترک اغلب برنامه های امسال و سال های گذشته، تکرار مکرراتی است که خود ورزش، کمترین عایدات را از جانب آنها دارد. سالهاست ورزش استان از کمبود و نبود ایده ها و طرح های نو و هیجان انگیز رنج می برد. حاصل دو میزبانی بین المللی ورزشی در استان طی چند سال گذشته، بجای رونق و ایجاد انگیزه در علاقمندان، مشتی بدهی و آبروریزی را به ورزش استان به ارمغان آورده است. اکنون هفته ای دیگر نیز به همین نام طی شد تا #پاسکاری واژه ای بنام ورزش در راهروهای مدیریتی استانی استعدادپرور، ادامه داشته و اصل بسترسازی برای تربیت ورزشکاران، به وادی فراموشی سپرده شود.

علیرغم اینکه مدیرکل ورزش و جوانان استان، فردی میدان دیده در سطح بین المللی و تحصیل کرده این رشته است اما این مولفه ها به تنهایی کافی نیست تا شاهد تحول و تغییرات اساسی در ورزش استان باشیم. تکیه چند ده ساله برخی معاونان و روسای ادارات و حتی هیات های ورزشی در مسند مدیریت، در بسیاری مواقع به خودی خود مانعی اساسی در رشد و توسعه ورزش استان ایجاد کرده است.

شواهد نشان می دهد حداقل برای برون رفت از وضعیت فعلی در داخل مجموعه ورزش استان، مدیریت مجموعه نیازمند بازوهایی قدرتمند و باانگیزه جهت تحقق اهداف متعالی ورزشی است و متاسفانه تداوم حضور افرادی از جنس ورزش ولی مخالف ورزش که انگیزه فعالیت در این حوزه در آنها حتی زیر صفر را نیز نشان می دهد، خود گویای ادامه دار بودن وضعیت اسفناک کنونی است.

ایکاش تصمیم گیران و متولیان استان به همان اندازه که حساسیت تغییر یک بخشدار و معاون و مشاور مدیر کل را در خود احساس می کنند، نیم_نگاهی جدی و بدون تمنا به حال و روز امروز ورزش استان داشتند تا شاید از این رهگذر شاهد برون رفت از وضعیت فعلی بودیم.