ر روزگار حکومت صفویان پیشه‌ای با عنوان «جارچی‌گری» وجود داشت که در شهرها سِمت دولتی محسوب می‌شد و جارچی‌باشی‌ها لباس‌های مخصوص و رنگی داشتند و کلاه نوک تیزی بر سر می‌گذاشتند که نواری پهن دور آن پیچیده شده بود و وظیفه‌شان شبیه وظایف رادیو و تلویزیون، روزنامه و مجله و اینترنت امروز بود. کار جارچی‌گری دو گونه بود: یا سمتی دولتی و حکومتی به شمار می‌آمد که در این صورت جارچی‌ها از رده‌ی دارندگان منصب‌های دولتی شناخته می‌شدند و کارشان در شهرهای بزرگ فرمان‌های حکومت و در روستاها دستور ارباب یا اخبار مهم حکومتی را به آگاهی مردم می‌رساندند یا شغلی خود خواسته بود برای یاری‌رساندن به مردم. بیشتر جارچیانِ روستایی از گروه دوم بودند و به‌طور کلی سخنشان را با این جملۀ «آی خلایق، هر کی به هر چی لایق …» آغاز می‌کردند. جارچیلار یکی از محله‌های قدیمی شهر بناب است که یادگار همین دوران است و وجه تسمیه‌اش این است که در زمان‌های قدیم، هنگامی که به شهر حمله می‌شد یا تهدیدی برای شهر به‌وجود می‌آمد، در این محله جارچی‌هایی بودند که با جارزدن به مردم شهر اطلاع می‌دادند که خطری در راه است.

بااین‌که تا همین چندسال پیش وبلاگ رسانه‌ای من عنوانش «جارچی مغان» بود؛ اما این انتخاب صرفاً برای یادآوری و پیوند نوستالژیک با یک سنت اجتماعی دیرین و مؤثر بود و طبیعتاً در دنیای مدرن امروزی به‌ویژه در عصر هوش مصنوعی که مدیریت شهری یک دانش مهم استراتژیک و توسعه‌یافته‌ای ‌است، جارچی‌گری را فقط می‌توان داخل کتاب‌های تاریخی جستجو کرد؛ اما وقتی در این گرمای نفس‌گیر و طاقت‌فرسا، غفلتاً برق و آب شهری قطع شده و علاوه بر پیامدهای زیان‌بار مالی مانند؛ خسارات مالی ناشی از خرابی لوازم برقی، ناامنی و کلافگی در مغازه‌ها و پارکینگ‌هایی که کرکره و درب برقی دارند،موندن خودروها در پارکینگ و یا باز ماندن درب های برقی و خاموشی‌های شبانه برای شهرهای همچون مغان ( گرمسیر شرجی) که فقط برای روز طراحی شده و هیچ پلان شبانه‌ای ندارد و بی‌برقی‌های روزانه هم به شکل دیگری مردم را سردرگم و زمین‌گیر می‌کند، در معرض آسیب جانی هم قرار می‌گیریم، هیچ راهی برای من اهل رسانه نمی ماند که از طرف این مردمی که از سوءهاضمۀ مدیریتی دچار گرمازدگی شده‌اند نه از خود گرما، جار بزنم و بگویم آهای مدیران و مسئولان! چاره‌سازی و حل معضل تأمین و توزیع مناسب برق بخورد تو سرتان، نخواستیم مشکل کمبود برق را ریشه‌ای حل کنید، همین که به این سنت کهن عمل کرده و با استخدام عده‌ای به‌عنوان جارچی‌باشی در شهر، قبل از قطع کردن برق خبردارمان کنید ما را بس است.

از طلا گشتن پشیمان گشته‌ایم – مرحمت فرموده ما را مس کنید .

و علاوه بر پیامدهای زیان‌بار مالی مانند؛ خسارات مالی ناشی از خرابی لوازم برقی، ناامنی و کلافگی در مغازه‌ها و پارکینگ‌هایی که کرکره و درب برقی دارند، خاموشی‌های شبانه برای شهر گرمسیر شرجی که فقط برای روز طراحی شده و هیچ پلان شبانه‌ای ندارد و بی‌برقی‌های روزانه هم به شکل دیگری مردم را سردرگم و زمین‌گیر می‌کند،

پارس آباد مغان جمشید کریمی