بزرگنمایی فریاد و کوچک‌نمایی فساد
بزرگنمایی فریاد و کوچک‌نمایی فساد
چرا اردبیل تبریز نمی‌شود؟
یادداشت از سیدمصطفی جمشیدی
شبکه‌های اجتماعی اردبیل، به فریاد نائب‌رئیس شورای اسلامی شهر اردبیل در صحن علنی واکنش نشان داد و کانال‌های هم‌سو، با دست به دست کردن فیلم تقطیع شده و بدون پرداختن به اصل مساله، با «بزرگنمایی فریاد» بر طبل «وامصیبتا» کوبیدند. این درحالیست که همین «معلمان اخلاق» به راحتی از کنار موضوع فساد در شهرداری اردبیل و عقب‌ماندگی‌های آزاردهنده شهر عبور می‌کنند.
تبریز به سبب قرابت جغرافیایی و اتنیکی سوژه دَم دستی برای قیاس توسعه اردبیل بوده است. در مقایسه توسعه شهری توجه به موارد زیر خالی از لطف نیست:
۱- شهردار تبریز اخیرا از صفر بودن بدهی شهرداری این شهر خبر داد. در سوی دیگر شهردار جدید اردبیل گفت که شهرداری را با چهار هزار میلیارد ریال بدهی تحویل گرفته است!
۲- در حالی که تبریز با سرانه فضای سبز ۱۷ متر، از میانگین کشوری ۵ متر جلوتر است، شهردار تبریز از عدم تغییر کاربری فضای سبز به دیگر کاربری‌ها و حتی تغییر کاربری مسکونی به فضای سبز خبر داد. در مقابل سرانه فضای سبز اردبیل ۶ متر از میانگین کشوری کمتر است!
۳- شهرداری تبریز قهرمان‌سازی از بین جوانان و ورزشکاران محلات شهر را وظیفه قانونی شهرداری دانسته و از احداث ۶۱ پارک محله‌ای و ۱۶ میدان ورزش حرفه‌ای خبر داده است. در سوی دیگر اردبیل ما برای دومین دوره پیاپی فاقد نماینده در کاروان المپیک کشور بود!
۴- شهردار تبریز از ایجاد پنج سامانه برای شفافیت قراردادها و دارایی‌های شهرداری خبر داده و در اردبیل کماکان شعار شفافیت روزنه‌ای به سوی عمل نیافته است!
و موارد بسیار دیگر که از حوصله بحث خارج است…
در جستن چرایی موضوع باید به شورا، به عنوان اتفاق فکر مدیریت شهری توجه کرد. صحن شورا همچون مجلس و سایر نهادهای تصمیم‌ساز جمعی، محلی برای تضارب آراء و ارائه نقدهاست. چرایی وضعیت فعلی و چگونگی وضعیت آتی در دل این تضارب نهفته است. در این میان هارمونی و توازن باید از طرح افکار و ایده‌های متنوع حاصل شود نه از تک‌صدایی. البته اگر قرار است جلساتمان فقط برای رفع تکلیف نباشد؛ جلساتی از جنس «پی مصلحت مجلس آراستند؛ نشستند و گفتند و برخاستند!»
لازم به ذکر است که یقه‌سفیدها هنگام برافتادن پرده‌ها و عیان‌شدن نهان‌ها اغلب به اخلاقیات پناه می‌برند و از این روزست که اخلاق این روزها مشتری بیشتری یافته است! به نظر می‌رسد تا زمانی که اولویت‌های شهری را در نیافته‌ایم، در صورت غرق شده و معطل مانده‌ایم و خیال و نای برخاستن هم نداریم، هر فریادی که مزاحم خواب ما شود، آزاردهنده خواهد بود!
به قول عزیز نسین، شاعر ترکیه‌ای:
یک روز بر گونه وطنم یک بوسه
و بالای سرش یک یادداشت می‌گذارم
و می‌روم:
«آنچنان زیبا خوابیده‌ای که دلم نیامد بیدارت کنم…»
دیدگاه ها (0)